داستانی از سبک کاری ما

روزی دختری به دوستش اجازه داد که یک لباس قرض بگیرد… و بعد یک دامن… و بعد یک ژاکت. دوستش کم‌کم از اینکه همیشه لباس قرض می‌گرفت و چیزی در ازای آن نمی‌داد، احساس گناه می‌کرد. اما دختر اهمیتی نمی‌داد؛ او تمام عمرشان لباس‌هایش را با خواهرش به اشتراک گذاشته بود، بنابراین این کار برایش طبیعی به نظر می‌رسید. با این وجود، آن دو دوست همیشه در مورد اینکه چقدر خوب است که لباس‌هایشان را با هم به اشتراک بگذارند صحبت می‌کردند و می‌خواستند این کار را بیشتر انجام دهند.

بنابراین از دوستان دیگرشان خواستند که لباس‌هایشان را با هم به اشتراک بگذارند، سپس دوستان بیشتری به آنها پیوستند و طولی نکشید که اجتماعی از زنان تشکیل شد که لباس‌هایشان را با هم به اشتراک می‌گذاشتند. 

ایده‌ی تولری از همین جا شروع شد، اما از آن زمان به بعد به چیزهای بسیار بیشتری تبدیل شده است. تولری جامعه‌ای از زنانی است که عاشق مد هستند، اما می‌دانند که مد چقدر می‌تواند به محیط زیست آسیب برساند.

با ظهور مد سریع و رسانه‌های اجتماعی، چرخه عمر اقلام پوشاک به طرز چشمگیری کوتاه شده است. مدل‌های جدید دیگر به صورت فصلی عرضه نمی‌شوند، بلکه هفتگی عرضه می‌شوند. با ظهور ترندهای جدید، ترندهای قبلی محو می‌شوند. خریداران به سرعت حوصله‌شان سر می‌رود و مرتباً چیز متفاوتی می‌خواهند. این تقاضای مداوم باعث شده است که لباس‌هایی داشته باشیم که به ندرت پوشیده می‌شوند، در کمدها تلنبار می‌شوند یا برای جا باز کردن برای مدل‌های جدید، به محل‌های دفن زباله پرتاب می‌شوند. اما اکنون می‌دانیم که این وضعیت نمی‌تواند ادامه یابد. اینجاست که تولری وارد عمل می‌شود.